Το αλώνι μου είναι η ελευθερία μου, η ανεξαρτησία μου, η αξιοπρέπειά μου. Όμως, πάνω από το αλώνι τις νύχτες λάμπει ένα τεράστιο πράσινο φεγγάρι, μου κάνει μαγείες, με μαγνητίζει, με κάνει τέτοια ώστε ούτε ελευθερία, ούτε ανεξαρτησία, ούτε αξιοπρέπεια να με χωράνε. Χρυσαφιά σειρήνα από άλλους κόσμους βγάζει λαρυγγισμούς αφόρητους και με καλεί σ’ έναν έρωτα, σ’ ένα πάθος, σε μια φοβερή φωτιά να πέσω.
Τι ελευθερία είναι αυτή που μόνο μέσα από μια βαριά σκλαβιά βρίσκω; Δεν καταλαβαίνω, όμως ακολουθώ τους λαρυγγισμούς και τους πιστεύω…