Κράτησε με τα δυο χέρια του το πρόσωπό της, ώσπου οι αναπνοές τους έγιναν ένα. Εκείνη πια δεν αντιστεκόταν, μόνο δυο δάκρυα κύλησαν κι άστραψαν στου φεγγαριού τη λάμψη, ακατέργαστα, κρυμμένα διαμάντια που αποκαλύφθηκαν μόνο για εκείνον. Τα χείλια τους έπιασαν δουλειά κατόπιν παραδομένα να φιλιούνται, να δαγκώνονται, να βυθίζονται στη σάρκα, έρμαια. Και τα κορμιά τους ν' αγκαλιάζονται, φίδια ερωτευμένα, να τινάζονται, να λιώνουν και να ξαναρχίζουν από την αρχή χωρίς να χορταίνουν το ένα τ' άλλο την ώρα αυτή του πάθους που στην έντασή του ο χρόνος υποκλινόμενος σταμάτησε ανήμπορος. Οι δείκτες του ρολογιού πάγωσαν κι αυτή η στιγμή έφυγε ταξίδι στο υπερπέραν. Εκεί κάπου ακόμα αιωρείτα