Η αδελφή μου… σαν ελαφίνα χαρωπά τρέχει από δω, από κει γυρίζει, μα σαν πεισμώνει –πο, πο!– γαϊδουράκι μού θυμίζει! Ο αδελφός μου… σαν πιγκουίνος περπατάει και πηδά, όποτε θέλει να με κάνει να γελάσω, μα σαν γορίλας φωνάζει δυνατά αν κάποιο απ’ τα παιχνίδια του χαλάσω! Τα αδέλφια μου κι εγώ… είτε σε κλάματα και στενοχώρια, είτε σε γέλια και χαρά, έρχονται πάντα και γινόμαστε του κόσμου η πιο μεγάλη αγκαλιά!