Άλλοι τον εξυμνούν κι άλλοι τον περιφρονούν, ενώ η επιστήμη μέχρι πρόσφατα τον αγνοούσε. Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο ήρωας αυτού του βιβλίου, λέει πως ο έρωτας είναι σαν το Θεό: ο καθένας τον αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο. Κι αν κανείς δεν μπορεί να πει που τελικά οδηγεί ένας πολύτιμος και μοναδικός πόθος ζωής, είναι βέβαιο ότι όλοι, κάποια στιγμή, τον συναντούν. Όμως μόνο εκείνοι που έχουν υπομονή κι επιμονή, που αισθάνονται πίστη και φόβο, που είναι ελεύθεροι και δέσμιοι μαζί, παίρνουν την απόφαση κι ακολουθούν το δρόμο του: το δρόμο της καρδιάς. "Έρωτα που 'σαι ανίκητος στη μάχη, Έρωτα που σκλαβώνεις και χτυπάς, που ξενυχτάς στα μάγουλα της κόρης τα τρυφερά, που πάντα διαγυρνάς σε θάλασσες και σε στεριές· εσένα
δε μπόρεσε κανείς, μήτε θεός, μήτ' άνθρωπος ποτέ να σε ξεφύγει κι αυτός που σ' έχει καταντά τρελός..." (Σοφοκλής, Αντιγόνη) (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)