Συνεχίζοντας, ο Τάσος Αθανασιάδης, την αναπαράσταση της νεοελληνικής κοινωνικής ζωής με πληθωρικές μυθιστορηματικές συνθέσεις από τις χαρακτηριστικότερες περιόδους της, ύστερα από τους "Πανθέους", την "Αίθουσα του Θρόνου", τους "Φρουρούς της Αχαΐας", δίνει στους "Τελευταίους Εγγονούς" το χρονικό γύρω απ' τη μεταπολίτευση του 1974. Οι ήρωες στους "Τελευταίους Εγγονούς", καθώς εκπροσωπούν όλες σχεδόν τις γενεές, δρουν σ' ένα πλατύ κοινωνικό φάσμα, έτσι ώστε, με την εμπλοκή τους, λίγο-πολύ, στα γεγονότα εκείνης της εποχής -που αισθανόμαστε ακόμη τον αντίκτυπό τους, αφού τα αίτια που τα προκάλεσαν εξακολουθούν να επηρεάζουν τη δημόσια και ιδιωτική μας ζωή- να πλάθουνται οι χαρακτήρες τους, απ' όπου προβάλλει με σαφήνεια το ήθος της.
Με τους "Τελευταίους Εγγονούς" ολοκληρώνεται μία πλατειά τοιχογραφία, όπου απεικονίζονται, σε διάφορα πλάνα, οι πιο αποφασιστικές στροφές στην εξέλιξη της νεοελληνικής κοινωνίας - από τα τελευταία χρόνια της εποχής του Χαρίλαου Τρικούπη, όπου άρχιζε να διαμορφώνει κάποια αυθεντικά χαρακτηριστικά, ως τις μέρες μας, όπου τα χαρακτηριστικά αυτά χάνουν ολοένα την ιδιομορφία τους μέσα σε μια διεθνική κοινότητα, που την κατευθύνει περισσότερο το πνεύμα της χρησιμοθηρίας και της τυποποίησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)