Όταν εκατομμύρια έλληνες, ιδιαίτερα οι νέες γενιές ανακάλυπταν μέσω του διαδικτύου, "όχι του ελεγχόμενου τύπου και της τηλεόρασης", ένα απόσπασμα της ομιλίας μου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ του '96 όπου τους προειδοποιούσα για το τι θα συμβεί το 2010, αναφώνησαν Προφητεία. (Η ομιλία περιλαμβάνεται στον παρόντα τόμο, μέρος πρώτο). Η αδύνατη, ανύπαρκτη ουσιαστικά πολιτική τους παιδεία, δεν τους επέτρεπε να κατανοούν, να γνωρίζουν τη δύναμη της Πολιτικής, την πολιτική ως πρόλογο. Την ικανότητά της να βασιλεύει των άλλων τεχνών. Μια ολόκληρη εθνική παράδοση που θεωρεί την πολιτική ως ανώτερη τέχνη, τους είναι άγνωστη. Ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε τα πολιτικά κόμματα, τους δίδαξαν αυτές τις ιδιότητες της αληθινής πολιτικής. Ότι η πολιτική είναι το ανώτερο πεδίο εξευγενισμού και ηθικής ανάτασης του ανθρώπου. Ότι χωρίς αυτήν οι κοινωνίες οπισθοδρομούν και εκβαρβαρίζονται, γελοιοποιούνται. Ότι η πολιτική αντιπροσωπεύει ένα ανθρωπολογικό άλμα, τη μετάβαση από το ζώον, στο πολιτικό ζώον. Ότι είναι συνώνυμη του ανθρωπισμού, της παιδείας, της αρετής, της ηθικής, της αγάπης προς την Πόλη και τους ανθρώπους. "Δεν γεννήθηκα για να μισώ μαζί με άλλους, αλλά για να αγαπώ μαζί με τους άλλους", "Ού τοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν" λέει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του.

Στα μάτια τους η πολιτική ήταν ό,τι πιο ευτελές, ό,τι πιο ψεύτικο υπάρχει... Γιατί στη μεταπολίτευση δεξιοί και αριστεροί διάβολοι, το αίεν αριστεύειν το έκαναν αίεν κακιστεύειν.