Με τη δωδέκατη ραψωδία απολήγουν οι "Μεγάλοι Απόλογοι". Η δραματική κλιμάκωση των τριών επεισοδίων που την συνθέτουν (Σειρήνες, Πλαγκτές - Σκύλλα - Χάρυβδη, Θρινακία) δημιουργεί την αίσθηση καταστροφής και "εξόδου" - αν επιτρέπεται η αναδρομική χρήση όρων της κλασικής τραγωδίας για το αρχαϊκό έπος. Το τρίτο και έσχατο επεισόδιο της Θρινακίας (όπου οι σύντροφοι του Οδυσσέα σφάζουν και τρων τα βόδια του Ήλιου, με αποτέλεσμα να τους αφαιρεθεί ο νόστος τελεσίδικα) είναι ασφαλώς το κρισιμότερο των "Απολόγων" ενδεχομένως και της Οδύσσειας, αν κρίνουμε από την προγραμματική προβολή του στο προοίμιο του έπους. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)