Στο βιβλίο αυτό ο C. M. Bowra ασχολείται με το έργο των κυριότερων εκπροσώπων της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και του 6ου αιώνα - του Αλκμάνα, του Στησίχορου, του Αλκαίου, της Σαπφώς, του Ανακρέοντα, του Ίβυκου και του Σιμωνίδη - και, στο τελευταίο κεφάλαιο, με τα σωζόμενα πρωιμότερα αττικά συμποτικά τραγούδια. Η «Αρχαία Ελληνική Λυρική Ποίηση» αποτελεί έργο κλασικό για το είδος των προβλημάτων που θέτει και για τη μεθοδολογία που εφαρμόζει ο συγγραφέας του - από όπου προκύπτει και η «παιδευτική» του αξία. (. . .)