Οι "Δαιμονισμένοι", από τα πιο πολιτικοποιημένα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι, γράφτηκε το 1870-71. Είναι ένα βιβλίο που δεν εξερευνά μόνο το βάθος της ανθρώπινης ψυχής, αλλά είναι ταυτόχρονα και μια ουσιαστική μαρτυρία της ζωής στην τσαρική Pωσία του τέλους του 19ου αιώνα. Είναι η εποχή της έντονης πολιτικοποίησης της ρωσικής κοινωνίας, η εποχή των μεγάλων ιδεολογικών συγκρούσεων. H εποχή των δυτικιστών-φιλελεύθερων, των σλαβόφιλων, των μηδενιστών (όπως αποκαλείτο η ριζοσπαστική ακραία επαναστατική τάση) του Μπακούνιν και του Νιετσάγεφ. Διώξεις, πολιτικοί φόνοι, ένας από αυτούς περιγράφεται και στο βιβλίο (Πιοτρ Βερχοβένσκι-Σάτοφ), παθιασμένοι έρωτες και παθιασμένες ηρωΐδες, κρυφές ζωές και συγκλονιστικές εξομολογήσεις (Σταβρόγκιν, ο πραγματικός δαιμονικός ήρωας), φιλοσοφικοί προβληματισμοί - οι "Δαιμονισμένοι" είναι ένα έργο, που, όπως τα περισσότερα έργα του Ντοστογιέφσκι, παρά τον όγκο τους, διαβάζονται με κομμένη την ανάσα.