Η συγκλονιστική ιστορία του Ντόριαν, ο οποίος ανταλλάσσει την ψυχή του με την αιώνια νεότητα.

Το βιβλίο που σκανδάλισε τα βικτωριανά ήθη, συνέβαλε στην καταδίκη του Γουάιλντ για προσβολή της δημοσίας αιδούς και εντέλει κατέκτησε την αθανασία του αριστουργήματος.

"Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Lippincottl΄ s" το 1890, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων για την ακολασία του κεντρικού ήρωα: "Η ιστορία -που σχετίζεται μόνο με θέματα κατάλληλα για το Τμήμα Εγκληματολογικής Έρευνας ή για μια δίκη κεκλεισμένων των θυρών- είναι πρόστυχη, όπως πρόστυχοι είναι και ο συγγραφέας και ο εκδότης", έγραφε η εφημερίδα "Scotch Observer". Ωστόσο, εκδόθηκε αυτοτελώς το 1891 για να σοκάρει εκ νέου τα συντηρητικά ήθη της βικτωριανής κοινωνίας, καθώς στο μυθιστόρημα αυτό η ηθική έχει πλήρως αντικατασταθεί από την αισθητική και το κίνητρο κάθε πράξης είναι η ηδονή. Το βιβλίο, στο οποίο αρκετοί κριτικοί αναγνωρίζουν αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του Γουάιλντ στη δίκη-σκάνδαλο το 1895 όπου, κατηγορούμενος για ομοφυλοφιλία, καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα. Οι πιστωτές του λεηλάτησαν το σπίτι του, τα σπάνια βιβλία και τα χειρόγραφα του, η γυναίκα του τον εγκατέλειψε, ο Γουάιλντ γνώρισε τη χλεύη. Αλλά το "Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι" κέρδισε την αναγνώριση ως το σύμβολο του ανθρώπινου πόθου για την άφθαρτη ομορφιά.