ΑΝΘΡΩΠΕ, ΠΡΟΣΕΧΕ! Έγινε κι αυτό! Η πόρτα του σπιτιού του διάπλατα ανοιγμένη κι ο Λινκ αναγκάζεται να την περάσει. Δε γυρίζει ούτε μια ματιά να ρίξει πίσω του, δεν κρατά μαζί του ούτε μια τόση δα γλυκιά ανάμνηση… Η μεγάλη πόλη λες και τον περιμένει ανυπόμονη, φανταχτερή. Τα λαμπερά της φώτα τον γοητεύουν, ξεγελούν, κρύβουν τόσα πράγματα που απειλούν το νεαρόκοσμο. Τι θ’ απογίνει ο Λινκ, ο κάθε Λινκ, αν κάποιος δεν του κρατήσει σφιχτά το χέρι στην παλάμη του και δεν του ψιθυρίσει ΠΡΟΣΕΧΕ… Το βιβλίο αυτό αγγίζει ένα θέμα καυτό: τους άστεγους. Τους ανθρώπους που για κάποιο λόγο βρέθηκαν χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια, χωρίς δουλειά, χωρίς κανένα αποκούμπι. Περιγράφει πώς έφτασαν εκεί, παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία τους προς το βυθό και ξανοίγει μια χαραμάδα φως, γιατί ο άνθρωπος έτσι είναι φτιαγμένος, με μια έμφυτη αισιοδοξία και πνεύμα ανοιχτό. Το πιο σημαντικό εύρημα του συγγραφέα είναι η αντιπαράθεση των δύο κύριων ηρώων. Μιλούν σε πρώτο πρόσωπο και ανοίγουν την καρδιά τους, φανερώνουν τα εσώψυχά τους με το βλέμμα πάντα στηλωμένο σε μία και μόνη ρήση: ΑΝΘΡΩΠΕ ΠΡΟΣΕΧΕ.