Η ελιά (το δένδρο, ο καρπός, το σύμβολο), με τη βιολογική και κατ' επέκτασιν συμβολική θαλερότητα, έχει συνδεθεί με την τελείωση της ύπαρξης του ανθρώπου στο μεσογειακό χώρο. Η καλλιέργεια, η παραγωγή του ελαίου, του πολύτιμου αυτού αγαθού, με τους ιερούς όρους φύλαξης-προστασίας, και η χρήση του (που φέρει τη συνείδηση αυτής της ιερότητας) μετατρέπεται σε ενέργεια θρεπτική, κατευναστική αλλά και θεϊκή πάνω στο σώμα και στην ψυχή. Η έκδοση "Ωδή στην Ελιά" προσεγγίζει με τρόπο επιστημονικό, από την πλευρά της αρχαιολογίας, της ιστορίας, της λαογραφίας και της ανθρωπολογίας την πανάρχαια σχέση των Ελλήνων με την ελιά και τους συνακόλουθους συμβολισμούς στη λατρεία, την τέχνη και τον πολιτισμό.