Το καθετί στην Αθήνα έχει τη δική του ιστορία, το δικό του χρώμα. Τη δική του σχέση αγάπης με το χρόνο. Ο πολιτισμός στην Αθήνα, αλλεπάλληλα στρώματα χρυσού, που οι τυμβωρύχοι δεν μπόρεσαν να λεηλατήσουν. Το να καταδύεσαι σ’ αλλοτινούς καιρούς και χρόνους, και ειδικά στην Αθήνα, είναι σαν να θέλεις να παίζεις με το όνειρο, σαν να θέλεις να γλεντάς του κόσμου τις ομορφιές, σαν να θέλεις να οσφρισθείς όλου του κήπου τα λουλούδια. Οδός Αιόλου. Αέρηδες, Παλαιά Αγορά, Μενδρεσές, Στρατώνας, τα πρώτα θέατρα, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα, ξενοδοχεία, καφενεία, κόσμος. Κόσμος που πάει και έρχεται, κόσμος που απολαμβάνει τις ομορφιές της οδού Αιόλου, που ζει την ιστορία της. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)