Η ζωή είναι ένα αδιάκοπο δούναι και λαβείν, καθημερινά ο καθένας μας δίναι και παίρνει. Όποιος δώσει αγάπη θα λάβει αγάπη. Όποιος δώσει μίσος θα λάβει μίσος και πάντα με τόκο.
Η δασκάλα της ιστορίας μας, έδωσε γνώση και πήρε γνώση. Έδωσε απ το περίσσευμα της ψυχής της και πήρε από το περίσσευμα του πλούτου των αισθημάτων των αγνών παιδιών και του περίγυρου.
Η δασκάλα πέτυχε. Συνεπαρμένη απ τη γοητεία της πανώριας, αγνής και ζωογόνας φύσης του ειδυλλιακού χωριού που υπηρετούσε και σπαρταρούσε τριγύρω της, προσπάθησε με τη θερμή συμπαράστασή της, να απαλύνει λίγο τις καρδιές των αγαθών ξωμάχων -τις βαριεστημένες από τον σκληρό κάματο της ημέρας.
Σ ολόκληρο το βιβλίο κυριαρχεί ένα βαθύ συναίσθημα.