Ο έκτος αιώνας υπήρξε από τους πιο ταραγμένους στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τα σύνορα της απειλούνταν από διάφορους εισβολείς: Ούννους, Βανδάλους, Γότθους, Σαρακηνούς, Πέρσες. Όλοι αυτοί όμως αντιμετώπιζαν με φόβο και σεβασμό το όνομα του Βελισάριου, που ήταν δεινός ιππέας και πολεμιστής, καθώς και στρατηγός εξαιρετικής ευφυΐας και θάρρους. Ο Βελισάριος οδηγούσε τις στρατιές του Αυτοκράτορα και πήγαινε οπουδήποτε τον έστελνε ο Ιουστινιανός: πότε στα ανατολικά σύνορα του Ευφράτη, πότε στην Καρχηδόνα, από την άλλη μεριά της Μεσογείου και πότε στη Ρώμη. Στο Παλάτι της Κωνσταντινούπολης, ο Ιουστινιανός, έρμαιο της συζύγου του Θεοδώρας που είχε κατασκόπους της παντού, δολοπλοκούσε και μηχανορραφούσε. Ο Ιουστινιανός μισούσε το Βελισάριο για τις επιτυχίες που σημείωνε, για την ευγένεια του χαρακτήρα του καθώς και για τη μεγάλη δημοτικότητα του. Αλλά ο Βελισάριος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να σώσει την Αυτοκρατορία..