Το αγριογούρουνο του Ερυμάνθου 101 -Δ εν μας περιμένουν; ρώτησε ο Λεμαντέιγ μ έναειρωνικό χαμόγελο καθώς έμπαινε στο ξενοδοχείο. Ο Πουαρώ χαμογέλασε κι εκείνος. -Ό χ ι, πιστεύουν ότι ο οδοντωτός σιδηρόδρομοςδεν έχει επισκευαστεί ακόμα. -Α ! τι μεγάλη μέρα! Είστε σίγουρος ότι πρόκειταιγια το Μαρασκώ; -Απόλυτα. Ελάτε μαζί μου. Ανέβηκαν τη σκάλα, στο τέρμα της οποίας άνοιξεμιά πόρτα και φάνηκε ο Σθαρτς φορώντας τη ρόμπατου και με ύφος έκπληκτο. -'Ακόυσα φωνές, είπε. Περί τίνος πρόκειται; — Η βοήθεια έφτασε! απάντησε ο Πουαρώ με έμ­φαση. Συνοδέψτε μας, κύριε, η στιγμή είναι ιστορική. Μετά κατευθύνθηκε προς τον απάνω όροφο. -Πάτε να δείτε τον Ντρουέ; Αλήθεια, πώς είναι; -Κατά το δόκτορα Λουτς, πέρασε ήσυχη νύχτα. Φτάνοντας μπροστά στο δωμάτιο του τραυματι­σμένου, ο Πουαρώ άνοιξε απότομα την πόρτα. -/δ ο ύ το εξαγριωμένο αγριογούρουνό σας, κύ­ριοι, ανάγγειλε. Πάρτε το ζωντανό και κάντε ο,τιχρειάζεται για να μην ξεφύγει από την καρμανιόλα. Ο άντρας που ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι με τοπρόσωπο ακόμα σκεπασμένο με επιδέσμους, αναση­κώθηκε απότομα. Όμως οι αστυνομικοί τον άρπαξαναπό τα χέρια πριν προλάβει να κάνει την παραμικρήκίνηση. -Μ α, φώναξε ο Σβαρτς κατάπληκτος. Είναι οΓκουστάθ, είναι ο επιθεωρητής Ντρουέ. -Ε ίναι ο Γκουστάθ, ναι, όμως δεν είναι ο επιθεω­ρητής Ντρουέ. Ο Ντρουέ ήταν ο πρώτος σερβιτόρος, που τονκρατούσαν φυλακισμένο στην άδεια πτέρυγα του ξε­νοδοχείου και που τον κατακρεούργησε ο Μαρασκώ,τη νύχτα που μου επιτέθηκαν.