Όταν οι φωτογραφίες μιλούν εύγλωττα, όταν οι μοναχοί δεν μιλούν, έχοντας κουβέντα με τον Θεό, που μόνο έτσι καταξιώνεται η σιωπή τους, τότε τι να γράψεις; Μοναχά ό,τι φαίνεται φωτογραφίζεις. Πίσω όμως από τα ρυτιδωμένα πρόσωπα και τα ροζιασμένα χέρια, τα παράθυρα των κελιών, τις καλοπελε-κημένες πέτρες στις ξερολιθιές, στους αρσανάδες, στους πύργους, στα καμπαναριά και στις εκκλησίες, με τους ενδιάμεσους σταυρούς από κεραμίδι και τις επιγραφές στην άσπρη ή σταχτιά πέτρα, που μιλούν για πολύ παλιές χρονολογίες, ονόματα, τίτλους, πόλεις, χώρες, νησιά κάτι σημαντικό κρύβεται.