..Δεν μου έκανε καλό αυτή η πικρόχολη διάθεση, μα δεν μπορούσα να την αποτινάξω - το μέλλον μου φαίνονταν λαμπρό, πιο λαμπρό παρά ποτέ κι ωστόσο ένας πέπλος λες και σκοτείνιαζε τη χαρά μου. Έβλεπα το πρόσωπό της σα να 'ταν μπροστά μου τούτη τη στιγμή. Ολόκληρες βδομάδες είχα θαμμένη αυτή την εικόνα στα κρυφά λημέρια του νου μου, μα τώρα δεν μπορούσα ν' απαλλαχτώ απ' αυτή. Και ξαφνικά, ανάμεσα στις σκληρές σκέψεις που με πλημμύριζαν, ένιωσα μια γλυκιά και τρυφερή νοσταλγία. Μ' είχε παρατήσει. Το 'δειχνε η μακριά σιωπή της. Κι εγώ την είχα προδώσει. Μα λαχταρούσα να της μιλήσω, για μια στιγμή μονάχα ν' ακούσω τη φωνή της... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)