«Σύμβολο της μητρότητας», έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την ηρωίδα αυτού του έργου. Ο γολγοθάς της, που αρχίζει με την εξαφάνιση του άντρα της, συνεχίζεται με το χαμό της κόρης της και καταλήγει με την εκτέλεση του γιου της, συντονίζεται με τον αδυσώπητο ρυθμό των εποχών: το λουλούδισμα της φύσης, το πέσιμο των φύλλων, το χειμώνα και το θάνατο. Όλη η απεραντοσύνη της κινεζικής πεδιάδας και ο επίμονος, αιώνιος μόχθος του μαρτυρικού λαού της στις πρώτες δεκαετηρίδες του αιώνα μας, πλαισιώνουν αυτή τη γυναίκα, καθώς δέχεται χωρίς παράπονο την ανελέητη μοίρα της.