"Το 1973 η Τζένη Καρέζη ζητά από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, έργα του οποίου είχε ανεβάσει ο θίασος Καρέζη-Καζάκου, να τους γράψει ένα θεατρικό με αντιστασιακό μήνυμα. Ο Καμπανέλλης στρώνεται στη δουλειά. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μουσικοθεατρικό έργο, στο οποίο εκτυλίσσονταν επεισόδια της ελληνικής ιστορίας με τρόπο σατιρικό: ο Φίλιππος της Μακεδονίας στο Μαντείο των Δελφών, το Βυζάντιο στα χρόνια του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α' Κομνηνού, η Τουρκοκρατία, ο Όθωνας και ο λαός που ζητάει Σύνταγμα, ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική Καταστροφή, η Κατοχή και η Αντίσταση, το παρόν. Για να περάσει τη λογοκρισία, το έργο παρουσιάστηκε ως ιστορική κωμωδία. Παραδιδόταν στην αρμόδια επιτροπή τμηματικά, χωρίς σειρά και εμπλουτισμένο με επεισόδια που δεν είχαν σκοπό να παιχτούν αλλά να προκαλέσουν τους λογοκριτές και να λειτουργήσουν ως "αλεξικέραυνα" για το υπόλοιπο έργο. [...] Σύντομα, οι Συνταγματάρχες πήραν χαμπάρι τι γινόταν. Η λογοκρισία ήταν κάθε μέρα και αυστηρότερη. [...] Στις 22 Νοεμβρίου του 1973 η Καρέζη συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Λίγο αργότερα, και ο Καζάκος".