«Νομίζω ότι μπορούμε να ισχυριστούμε πως μεγάλο μέρος των επονομαζόμενων "υπερανθρώπινων" νιτσεϊκών ιδιοτήτων, έχουν ως πηγή και θεωρητικό τους πρότυπο όχι τον Ζαρατούστρα, αλλά τον Κόμητα Μοντεχρίστο του Α. Δουμά...», έγραφε ο Αντόνιο Γκράμσι. Πράγματι, στους ήρωες του λαϊκού μυθιστορήματος, τους διαμέσου της φαντασίας εκδικητές της κοινωνικής καταπίεσης του αναγνώστη, ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε θα ανακάλυπτε τους προγόνους του. Στο έργο αυτό, η υπόθεση του Γκράμσι διερευνάται με την ανάλυση των αφηγηματικών δομών του feuilleton από τον προηγούμενο αιώνα μέχρι σήμερα. [...]