- Θα μου γράφεις; ρώτησε η Νικόλ.
- Ναι. Κάθε μέρα.

Ήξερε ότι θα της έγραφε κάθε μέρα το ίδιο γράμμα: «Αγαπημένη μου, είμαι καλά. Η Ιταλία είναι μαγευτική' Την επομένη φορά θα έρθουμε εδώ μαζί. Εργάζομαι πολύ. Σε σκέφτομαι πάντα. Αύριο θα σου γράψω περισσότερα. Σε φιλώ». Αν ήταν η Ζοζέ θα της έγραφε: «Ζοζέ, αν ήξερες... Πώς να εκφραστώ για να καταλάβεις; Ζοζέ, η σκέψη σου και μόνο με κάνει να σπαράζω. Ζοζέ, μήπως έκανα λάθος; Μήπως δεν τελείωσαν όλα;» Θα έγραφε οτη Ζοζέ κυριευμένος από μελαγχολία' οι λέξεις θα κυλούσαν ζωντανές και καυτές πάνω στο χαρτί...