Θέμα του βιβλίου είναι η μνήμη που χάνεται, που αμβλύνεται κι όχι απαραίτητα με το μοδάτο «εύσημο» της νόσου Αλτσχάιμερ. Και δεν μιλώ για το βασικό άλλοθι της «επιλεκτικής» μνήμης, αλλά για δραστικά κομμάτια ζωής που συχνά τα βλέπουμε να ξεθωριάζουν μαζί με όλη την «ηχητική μπάντα» και, κυρίως, την αισθηματική βαρύτητα. Κομμάτια που, από μόνα τους, μπορεί και να είναι ότι πιο σπουδαίο μας συνέβη