Ψύχραιμα όσο μπορώ, αλλά και πολύ απλά, παρά τους κινδύνους που ενεδρεύουν σε όλες τις σχηματικότητες, θα αναζητήσω τα πραγματικά «δεδομένα» εκείνης της εποχής, με τη συνειδητή επιδίωξη να κεντρισθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη προς μια κατεύθυνση που έχει εντελώς αγνοηθεί από όλους εκείνους που έχουν γεμίσει και εξακολουθούν να γεμίζουν βιβλία ή στήλες εφημερίδων ιστοριογραφούντες και στην πραγματικότητα πολιτικολογούντες για να υπηρετήσουν διάφορες σκοπιμότητες. Αυτή η αγνοημένη κατεύθυνση οδηγεί στην αναζήτηση και εξερεύνηση του ψυχολογικού πεδίου πάνω στο οποίο παίχθηκε - και, αλίμονο, εξακολουθεί να παίζεται - το σύγχρονο ελληνικό δράμα. Απόμακρο, γεμάτο αγκάθια φαρμακερά, παγίδες θανάσιμες και τάφους άκλαυτους δικαίων και αδίκων που σκυλεύονται από ιερόσυλους και αρχαιοκάπηλους, όχι ορατό διά γυμνού οφθαλμού, ασύλληπτο για όποιον δεν το περπάτησε όπως και για όποιον το πέρασε με δεμένα τα μάτια, αυτό το πεδίο των στεναγμών, του αίματος και των πολεμικών κραυγών, πεδίο τιμής και ντροπής, μεγαλοσύνης και μικρότητας, νίκης και ήττας, δόξας και ταπείνωσης, εξακολουθεί να περιμένει τους εξερευνητές του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)