Αγαπητέ αναγνώστη, Πολύ λυπάμαι που είμαι αναγκασμένος να σε πληροφορήσω ότι το βιβλίο το οποίο κρατάς στα χέρια σου είναι εξαιρετικά δυσάρεστο, καθώς διηγείται την πικρή ιστορία τριών πολύ άτυχων παιδιών. Παρόλο που είναι γοητευτικά και έξυπνα, η ζωή των αδερφών Μποντλέρ είναι γεμάτη συμφορές και βάσανα. Από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου, όπου τα παιδιά βρίσκονται στην παραλία και λαμβάνουν κάποια φριχτά νέα, μέχρι την τελευταία, οι συμφορές φαίνεται να παραφυλάνε στη γωνία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως τα παιδιά αυτά τραβούν τις ατυχίες σαν μαγνήτης. Ήδη από αυτό το μικρό βιβλίο, τα τρία αδερφάκια συναντούν έναν άπληστο και αποκρουστικό άνθρωπο, αποκτούν ρούχα που φέρνουν φαγούρα, μαθαίνουν για μια καταστροφική πυρκαγιά, ανακαλύπτουν μια δολοπλοκία που σκοπό έχει να τους πάρει την περιουσία και τρώνε κρύο χυλό για πρωινό. Εγώ έχω καθήκον -ένα πολύ δυσάρεστο καθήκον- να γράψω αυτές τις ιστορίες, που η μοναδική λέξη η οποία τους ταιριάζει είναι "θλιβερές". Εσύ, όμως, είσαι ελεύθερος να μην τις διαβάσεις και να επιλέξεις κάτι χαρούμενο, εάν, βέβαια, ανήκεις στους αναγνώστες αυτού του είδους βιβλίων. Με εκτίμηση, Λέμονι Σνίκετ