Το «Έγκλημα και Τιμωρία», δεν είναι τίποτε άλλο από μια απλή τραγωδία. Όλα πηγάζουν απ’ αυτή· αυτή πλημμυρίζει τα πάντα. Βλέπουμε τον Ντοστογιέφσκι ν’ ακολουθεί βήμα προς βήμα - χωρίς να χάνει ούτε στιγμή τα ίχνη τους - την πορεία των ηρώων του· να τους ακολουθεί ασθμαίνοντας, αχόρταγα, άπληστα. Έτσι όπως αφηγείται την πορεία αυτή, μας κάνει να πιστεύουμε πως ζει το δράμα τους, στιγμή προς στιγμή. Και ποιος ξέρει; Μπορεί να το έζησε!... Να το έζησε; Και γιατί, όχι; [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το "Έγκλημα και Τιμωρία" έχει μεταφραστεί αμέτρητες φορές στη γλώσσα μας, μια ή δύο φορές από τα ρωσικά και αρκετές φορές από... τα ελληνικά. Το έργο αυτό, μ' όλη την αφάνταστη εξέλιξη σ' όλους τους τομείς του Πνεύματος και της Τέχνης, εξακολουθεί να παραμένει κλασικό και ανυπέρβλητο πρότυπο του ψυχολογικού μυθιστορήματος. Μεταφρασμένο εδώ, κατευθείαν απ' το ρωσικό κείμενο κι απ' τον Άρη Αλεξάνδρου, αποδίδει όλη την ατμόσφαιρα και τη ζεστασιά του πρωτότυπου. Όλοι οι ήρωες του έργου: ο δαιμονικός Ρασκόλνικοβ, ο τραγικός Μαρμελάντοβ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία Αλεξάντροβνα, ο σατανικός Πορφύρης Πετρόβιτς, η υπέροχη Ντούνια Ρομάνοβνα, ο λάγνος Σβιντριγκάιλοβ, όλοι αιώνιοι ανθρώπινοι τύποι, στέκονται μπροστά μας, είτε έξαλλοι είτε θλιμμένοι είτε σαρκαστικοί, και δε μας εγκαταλείπει ποτέ η παρουσία τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν απ' την πρώτη μας γνωριμία μαζί τους.