Τον Απρίλιο του 1933 ο Φιλίππο Τομμάζο Μαρινέττι, ηγέτης των Ιταλών φουτουριστών, οι οποίοι με τις πρωτοποριακές ιδέες τους στη λογοτεχνία, το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία, τη μουσική, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική -αλλά και τη μόδα και τη μαγειρική- επηρέασαν όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά κινήματα της Ευρώπης του εικοστού αιώνα, επισκέπτεται τον Κωνσταντίνο Καβάφη στο σπίτι του στην Αλεξάνδρεια. Ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, ηθοποιός και θιασάρχης, ο Μαρινέττι, γεννημένος κι αυτός στην Αλεξάνδρεια, νιώθει μιαν έλξη -την έλξη των συγγενικών πνευμάτων- για το μεγάλο Αλεξανδρινό, με τον οποίο έχει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση περί λογοτεχνίας, πολιτικής και άλλων τινών. Η συζήτηση διεξάγεται μ' έναν παράξενο τρόπο: ο επισκέπτης μιλάει και ο ποιητής, που έχει αποτελέσει την ικανότητα του ομιλείν, ρωτάει ή απαντάει μέσω σημειωμάτων. Όταν η κατάσταση της υγείας του Καβάφη επιδεινώνεται και εισάγεται στο νοσοκομείο, ο Μαρινέττι γίνεται θαμώνας του θαλάμου του, όπου συναντάει μερικούς από τους φίλους του ποιητή: το Νίκο Καζαντζάκη, το Στρατή Τσίρκα, τον Ε.Μ. Φόρστερ, τον Τζουζέππε Ουνγκαρέττι, τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, την Πηνελόπη Δέλτα. Εκτός από συμμέτοχος στις ενδιαφέρουσες κουβεντούλες με τους ανωτέρω και αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς του Καβάφη κατά τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, που τερματίστηκε στις 29 Απριλίου, ημέρα των γενεθλίων του, ο Μαρινέττι γίνεται αυτουργός διαφόρων χάπενιγκ προς τιμήν του ποιητή.