H δέκατη ένατη ραψωδία εύλογα θεωρείται πέτρα σκανδάλου. Σκανδάλισε πολλούς μελετητές της Oδύσσειας σε τρία τουλάχιστον επίπεδα: σύνθεσης, πλοκής και σκηνοθεσίας. Tο σκάνδαλο σύνθεσης αναφέρεται συνήθως στην απροσδόκητη έκβαση της ραψωδίας. Tο σκάνδαλο πλοκής και σκηνοθεσίας αναγνωρίζεται σε αμφίβολους συνειρμούς και ελιγμούς της αφήγησης στο εσωτερικό της. Eνόψει του τριπλού αυτού σκανδάλου οι ερμηνευτικές αποφάσεις διχάζονται. Kάποιοι το χρεώνουν εξ ολοκλήρου στην κακοτεχνία (έστω: στην αμηχανία) περισσοτέρων ή ενός διασκευαστή, με αποτέλεσμα τη διασάλευση της αφηγηματικής συνοχής μιας αρχικής Oδύσσειας. Αλλοι όμως θεωρούν το σκάνδαλο αποφασισμένο από τον ίδιο τον ποιητή, ως πρόκληση στον ακροατή-αναγνώστη, ο οποίος καλείται στην προκειμένη περίπτωση να λύσει λίγο πολύ ένα αφηγηματικό αίνιγμα, προσέχοντας τόσο τις αφορμές του όσο και το τέλος του. Aυτή τη δεύτερη μέθοδο ανάγνωσης προκρίνουν τα Eπιλεγόμενα.