Γενικός στόχος των μελετημάτων είναι να αναγνωριστούν συγκριτικές και διακριτικές συγγένειες ανάμεσα στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια και δειγματοληπτικά έστω, να φανεί η ανάκλαση της ποιητικής τους τεχνικής και ιδεολογίας στην αρχαϊκή λυρική ποίηση και στο αττικό δράμα. Ο όρος "μεγάθεμα" προτείνεται, για να διακριθούν μείζονος σημασίας και συνθετικής εμβέλειας αξονκά θέματα των ομηρικών επών Στην εύλογη απορία αν ο χαρακτήρας του προκείμενου τόμου παραμένει συλλεκτικός ή απάντηση είναι αμφίβολη: και ναι και όχι. Ναι, στον βαθμό που το καθένα από τα δέκα κείμενα, τα οποία απαρτίζουν τον τόμο, γράφηκε στον καιρό του (το αρχαιότερο το 1978, το οψιμότερο το 1998) και με τις δικές τους, αυτοτελείς κατά κάποιον τρόπο, προδιαγραφές. Οχι, επειδή τα δέκα κείμενα, ύστερα από τη μερική ανασύνταξή τους, την ανακατάταξή τους, τη συμπληρωματική βιβλιογραφία τους και τη μοιρασιά τους σε δύο ενότητες, συστήνουν, υποθέτω, την εσωτερική τους συνοχή. Γενικός στόχος των μελετημάτων είναι να αναγνωριστούν συγκριτικές και διακριτικές συγγένειες ανάμεσα στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια· και, δειγματοληπτικά έστω, να φανεί η ανάκλαση της ποιητικής τους τεχνικής και ιδεολογίας στην αρχαϊκή και λυρική ποίηση και στο αττικό δράμα. Το νέο ομηρικό βιβλίο του Δ. Ν. Μαρωνίτη, με τον τρόπο γραφής και σύνταξής του, προορίζεται για τους ειδικούς, τους φιλολόγους της Μέσης Εκπαίδευσης, αλλά και το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.