Η όλη δραματουργική τεχνική της «ΤΡΙΚΥΜΙΑΣ» δεν ομοιάζει με κανένα άλλο έργο του μέγιστου Άγγλου τραγικού ποιητή - σε ύφος, σε σκηνική δράση, σε διαγραφή χαρακτήρων, σε περιγραφές, σε σκηνές φρίκης και αιματοχυσίας. (. . .) Σχέσεις και χαρακτήρες ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα σαιξπηρικά πρότυπα και το έργο αποκτά μιαν εντελώς διαφορετική διάσταση και ένα καινούργιο ενδιαφέρον, σε ένα επίπεδο ποιητικής ονειροφαντασίας, ευδιάκριτο και εύληπτο από το κοινό. Ο ήχος των κυμάτων, ήρεμος και αναζωογονητικός. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)