O Παναγιώτης Kανελλόπουλος, διαπρεπής πολιτικός και στοχαστής του 20ού αιώνα, είχε ένα σπάνιο χαρακτηριστικό που συνδεόταν με τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του: αναγνώριζε τα λάθη του και ζητούσε δημοσίως συγγνώμη. Στα κείμενα του τόμου αυτού -εν πολλοίς αυτοβιογραφικά- περιγράφει τα σφάλματα των πολιτικών του αντιπάλων αλλά και τα δικά του, και αναλύει την πορεία της Eλλάδας προς την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών. H απόσταση που παίρνει από τα γεγονότα ο νηφάλιος αυτός πολιτικός άνδρας είναι ιδιαιτέρως εμφανής όταν αναφέρεται στα γεγονότα της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου (1940-1949), χωρίς την εμπάθεια που επιδεικνύουν συνήθως οι πολιτικοί που έπαιξαν κάποιο ρόλο στην περίοδο αυτή.