Τούτη και την άλλη ζωή τη διαλέγουν εκείνοι που αντέχουν την ψυχή τους. Όσοι μπορούν με το φθαρτό να τροφοδοτήσουν το άφθαρτο και να κάψουν το χρόνο τους στην παραλία της Αγίας Φωτιάς. Θέλουν ψυχή αυτά. Θέλουν κότσια. Ιερή τρέλα και πίστη στην αγάπη σου. Θέλουν μια καρδιά σαν την καρδιά του Μίνω. Είναι ένα ζευγάρι ασυνήθιστο. Δίχως τέλος. Δίχως ανάπαυση. Θα μπορούσε μάλιστα κανείς, απόψε, τούτη τη νύχτα της Αποκριάς και του Ψυχοσάββατου, να τους διακρίνει μέσα στον αναστατωμένο αέρα της νοτιάς. Να δει απόψε στο φεγγαρόφωτο, κάτω απ' τον φουρτουνιασμένο ουρανό, στο Φάρο, να στέκονται: Μια γυναίκα ζωντανή και παράφορη που διαρκώς παλεύει τις πρωτόγονες δίψες της και τις ενοχές, που είναι μετανιωμένη. Και, λίγο πιο πίσω, ένας ερωτευμένος νεκρός που δεν λέει να μετανοήσει.