Θα οραματιστεί την δημιουργία μιας «οικουμενικής πατρίδας, με κοινούς νόμους, όπου θα κυβερνούν οι άριστοι ανεξαρτήτως φυλής...» Το όνειρό του δεν θα πραγματοποιηθεί. Η αυτοκρατορία τον θα κατακερματιστεί. Η μετριότητα των διαδόxων τον θα τονίσει την δική του μεγαλοσύνη.

Τα ελάχιστα ξεσπάσματά του οργής και παραφοράς ωχριούν μπροστά σε μια ζωή γεμάτη υψηλοφροσύνη, γενναιοδωρία και λεβεντιά. Απέναντι στην μάνα τον Δαρείου θα φερθεί στοργικά, όπως ο Αχιλλέας στον χαροκαμένο γέροντα, τον Πρίαμο. Ιππότης γεμάτος αρχοντιά. Αντιρατσιστής, είκοσι τρεις αιώνες πριν να ανάψουν και πάλι τους εγκληματικούς δαυλούς των οι νεοναζί της Γερμανίας. Τον θάνατό του θα θρηνήσουν οι λαοί τους οποίους έχει -στην αρχή με τα όπλα, στην συνέχεια με την γοητεία του- κατακτήσει.

Τον μεγαλοφυή εκπολιτιστή, τον ημίθεο ήρωα, τον «Ιδρυτή του Ελληνικού Έθνους» επιχειρούν, στις μέρες μας, να σφετεριστούν πληθυσμοί που κατηφόρισαν, από τον Δούναβη, μια σχεδόν χιλιετία μετά τον θάνατό του. Προσπάθεια που, αργά ή γρήγορα, θα καταρρεύσει. Όλες οι αιρετικές δοξασίες συντρίβονται, στο τέλος, από την ιστορική αλήθεια. Γι' αυτό ο Σαράντος Καργάκος, στο καινούργιο βιβλίο τον «ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ως Στρατιωτικοί και Πολιτικοί Ηγέτες» δεν διαθέτει παρά μόνο δώδεκα γραμμές για να υποστηρίξει την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Έχει, άλλωστε, αναλύσει, εξαντλητικά, το πρόβλημα στο βιβλίο τον «Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων» πού κυκλοφόρησε, πρόσφατα, από τις εκδόσεις Gutenberg.