Το διαμέρισμα των Γουίνγκφιλντ βρίσκεται στο πίσω μέρος του χτιρίου μιας από τις τεράστιες εκείνες κυψέλες με κελιά, που φυτρώνουν όπως τα εξανθήματα στις κοσμοπλημμυρισμένες μικροαστικές συνοικίες, κι είναι καρποί της τάσης που έχει τούτο το απέραντο, σκλαβωμένο κομμάτι της αμερικάνικης κοινωνίας να ξεφύγει τη ρευστότητα και τη διαφοροποίηση απ τις «ανώτερες τάξεις», και να υπάρξει και να λειτουργήσει σαν μια αυτόματη μάζα. Το διαμέρισμα των Γουίνγκφιλντ «βλέπει» σ ένα σοκάκι, κι η είσοδός του είναι η σιδερένια «σκάλα κινδύνου», η «έξοδος πυρκαγιάς», όπως τη λένε -ονομασία συμπτωματικά ποιητική, γιατί ολ αυτά τα γιγάντια οικοδομήματα φλέγονται αδιάκοπα απ την αργή κι ανελέητη φωτιά της ανθρώπινης απελπισίας.