«Η ιστορία ενός ηθικολόγου» διαδραματίζεται στο Βερολίνο της παρακμής του ’30. Ο Φάμπιαν, ο κεντρικός ήρωας του έργου, θα ναυαγήσει μέσα στον πολιτικό φανατισμό, την ανεργία και τις ερωτικές απογοητεύσεις γεμάτος απόγνωση. Ο συγγραφέας, δηκτικός πάντα και όλο σαρκασμό, θα βάλει στο στόμα ενός από τους ήρωές του λόγια χαρακτηριστικά της κατάστασης και της εποχής: «Η Λέντα μ’ έδιωξε, το πανεπιστήμιο με διώχνει, απ’ όλες τις μεριές παίρνω το χαρακτηρισμό: ανεπαρκής… Οι ιστορικές στατιστικές, γύρω από το πόσοι σημαντικοί άντρες υπήρξαν κακοί μαθητές και αποτυχημένοι εραστές, δε με βοηθάν καθόλου. Η πολιτική μου εξόρμηση στη Φρανκφούρτη ήταν επίσης για κλάματα. Στο τέλος παίξαμε ξύλο. Χθές, όταν γύρισα, βρήκα τη Ζέλοφ τη γλύπτρια στο κρεβάτι μου… Με πέταξαν έξω απ’ όλους τους χώρους όπου ανήκω, ενώ αρνούμαι να προσχωρήσω εκεί όπου με δέχονται. Καλέ μου φίλε, λέω να του δίνω. Η Ευρώπη μπορεί να ζήσει ή να πεθάνει και χωρίς εμένα».