Στο βιβλίο αυτό ο C. M. Bowra ασχολείται με το έργο των κυριότερων εκπροσώπων της αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης του 7ου και του 6ου αιώνα - του Αλκμάνα, του Στησίχορου, του Αλκαίου, της Σαπφώς, του Ανακρέοντα, του Ίβυκου και του Σιμωνίδη - και, στο τελευταίο κεφάλαιο, με τα σωζόμενα πρωιμότερα αττικά συμποτικά τραγούδια. Η Αρχαία Ελληνική Λυρική Ποίηση αποτελεί έργο κλασικό για το είδος των προβλημάτων που θέτει και για τη μεθοδολογία που εφαρμόζει ο συγγραφέας του - από όπου προκύπτει και η «παιδευτική» του αξία. Το λιτό ύφος του Bowra προβάλλει την ευφάνταστη συνδυαστική φιλολογική επεξεργασία των σπαραγμένων κειμένων των ποιητών που παρουσιάζονται: για τον καθένα συνεξετάζεται η παραγωγική δραστηριότητα και το ευρύτερο ιστορικό της πλαίσιο, ο ιδεολογικός χώρος και η ποιητική τέχνη. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)