«ΔΙΑΛΥΣΗ»: Σχήματα διαλυμένα, κινούμενα - η πολλαπλή ανησυχία κ' η επίβουλη ρευστότητα - ν' ακούς το θόρυβο του νερού ολόγυρά σου αστάθμητο, βαθύ, ανεξέλεγκτο κ' εσύ ανεξέλεγκτος, ελεύθερος σχεδόν. Ήρθαν, σε λίγο, απορημένες γυναίκες και κάτι γέροντες μαζί, με σταμνιά, τενεκέδες, κατσαρόλες, πήραν νερό για τις ανάγκες του σπιτιού. Το νερό πήρε στάσεις. Σώπασε το ποτάμι σα ν' άδειασε. Νύχτωνε. Κλείσαν οι πόρτες. Μονάχα μια γυναίκα, χωρίς στάμνα, απόμεινε έξω, στον κήπο, διάφανη, υδάτινη στο φεγγαρόφωτο, μ' ένα λουλούδι στα μαλλιά της. 15.V.68 (Από την έκδοση)