Η Μαρία Πολυδούρη ανήκει στη μεταρομαντική εποχή. Είναι ποιήτρια της γενιάς του 1920, εκφράστηκε με έμμετρο λόγο και μίλησε με πηγαίο λυρισμό για τον έρωτα, τη ζωή και το θάνατο, που τόσο την απασχολούσαν. Πνεύμα ελεύθερο, ανένταχτο, όπως αρμόζει ίσως σε μια ποιήτρια, δεν συμβιβάζεται με τις επιταγές του κοινωνικού κατεστημένου και τον συντηρητισμό. Εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για τη χειραφέτηση της γυναίκας και την αναγκαία ανεξαρτητοποίησή της από τον άντρα, σε μια περίοδο που παγκοσμίως αναπτύσσεται το φεμινιστικό κίνημα, το οποίο στην Ελλάδα, ακόμα, βρίσκεται σε ληθαργική κατάσταση. Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της υπάρχει έντονο το πάθος, που είναι για αυτήν η κινητήρια δύναμή της. Στην παρούσα έκδοση συγκεντρώνεται όλο το συγγραφικό, ποιητικό και πεζογραφικό της έργο. Δηλαδή οι δύο ποιητικές της συλλογές ("Οι τρίλλιες που σβήνουν" και "Ηχώ στο χάος"), καθώς και κάποιες μεταφράσεις ποιημάτων από τα γαλλικά. Ακόμα, περιλαμβάνεται το άτιτλο μυθιστόρημά της και, τέλος, το "Ημερολόγιο" που κρατούσε για τρία περίπου χρόνια.