Τα πέντε μελετήματα που περιέχονται στον τόμο αυτό δεν αφορούν αποκλειστικά τον Οδυσσέα Ελύτη. Ο προσωπικός λυρισμός του ποιητή παραμένει σταθερό κέντρο του βιβλίου, η περιφέρεια όμως ανοίγει, παίρνοντας κάθε φορά μέσα και άλλα ποιήματα: από την ομηρική "Οδύσσεια" και τον Καβαφικό "Δαρείο", ως τον τελευταίο "Επίλογο" του Μανόλη Αναγνωστάκη. Έτσι ο αναζητούμενος λυρισμός του Ελύτη δείχνει, ελπίζω, καλύτερα τους δικούς του όρους, μέσα στα όρια που του επιβάλλουν οι συγκρίσεις. Με αυτό το νόημα πρέπει να διαβαστεί και ο τίτλος: πρόκειται για σύνορα που ορίζουν και ταυτόχρονα περιορίζουν τη λυρική περιοχή του Ελύτη σε σχέση με άλλες ποιητικές περιοχές - γειτονικές και απόμακρες. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)