"Ναι, κύριοι... περάστε - προσοχή, μαντάμ, το τακουνάκι σας- περάστε ν' απολαύσετε τα δυνατά και τα υπέροχα. Μα τ' είν' ο κόσμος; Το θηριοτροφείο πέθανε, ζήτω το θηριοτροφείο! Άλλο τσίρκο εξεφύτρωσε με τέρατα και υπερτέρατα. Ορίστε, κύριοι, πλησιάστε. Πλησιάστε, δε δαγκάνει, απλώς σκοτώνει".

Οι "Βουρκωμένες μέρες" -το βιβλίο για το οποίο ο Μενέλαος Λουντέμης δικάστηκε το 1958, με αποτέλεσμα να απαγορευθεί η κυκλοφορία όλων των έργων του- διηγούνται ιστορίες ανθρωπιάς στο πιο απάνθρωπο πλαίσιο, το πλαίσιο του πολέμου και του εθνικού αλληλοσπαραγμού. Ο συγγραφέας στρέφει το βλέμμα του στις "παράπλευρες" συναισθηματικές απώλειες, εκτός του πεδίου των μαχών, μακριά από τα στρατόπεδα: ένα παιδάκι περιμένει άδικα τον μπαμπά του για να έρθει μαζί του κι ο Αϊ-Βασίλης, μια γιαγιά προσδοκά επί ματαίω τον εγγονό της να της μάθει τι είναι "θάλασσα", μια λεχώνα σκυλίτσα δεν ξέρει ποιο από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα που τη διεκδικούν να επιλέξει...

Μια σκληρή ιστορική εποχή ζωντανεύει αδρά από την πένα του Λουντέμη.