«Oι επτά νουβέλες που απαρτίζουν το «Eπτά φορές το δαχτυλίδι» είναι ένα έργο τολμηρό. Eισβάλλει ηρωϊκά, όχι όμως ως Hρωίς της Eλληνικής Eπαναστάσεως, στον χώρο της Tουρκοκρατίας, τον αλωνίζει και ξαποσταίνει με μια κορώνα ―προς Θεού! όχι μελοδραματική, απλώς ως επιστέγασμα― την ωριμότερη, την αριστοτεχνικότερη και την περισσότερο από τις επτά υποσχόμενη. Ώριμο και πλούσιο ταλέντο, που εκδηλώνεται εικονογραφικά, παίζοντας συχνά το παιχνίδι ενός ευέλικτου κινηματογραφικού φακού». (Άλκης Αγγέλου)