Η Ιστορία του Δούκα είναι μια από τις συντομότερες και πιο δραστικές αφηγήσεις της περιπέτειας όσων δεν μπόρεσαν να διαφύγουν έγκαιρα από τη μικρασιατική ακτή το 1922. Η αφήγηση είναι εστιασμένη σχεδόν αποκλειστικά στον αγώνα για επιβίωση του αιχμάλωτου Νικόλα Κοζάκογλου (Καζάκογλου στην πρώτη έκδοση), χωρίς ιδιαίτερες αναφορές στα ιστορικά γεγονότα, αφήνοντας έτσι την εντύπωση ότι η υπόθεση στερείται ιστορικότητας και ότι αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό, μια λεπτομέρεια σε ένα ευρύτερο δραματικό σκηνικό που αποσιωπάται. Μοιάζει δηλαδή με επεισόδιο ενός μεγάλου έπους όπου η διάκριση ανάμεσα στο συμβάν και στη μυθοπλασία, στον μύθο και στην ιστορία συμφύρονται, διευκολύνοντας έτσι την αντίθεση ανάμεσα στην πρωτόγονη αθωότητα και στην πολιτισμική παρέμβαση, στην ανθρώπινη αλληλεγγύη και στην εθνική ταυτότητα. Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μια προσωπική ιστορία επιβίωσης, παρά με ένα συλλογικό ιστορικό δράμα και τούτο βοηθάει να αναδειχθεί η μοναδικότητα της αφηγηματικής φωνής.