Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό. Έκτοτε αναζητά το παιδί της σε βουνά και σε λαγκάδια, χωρίς να το βρίσκει. Δε θα το βρει ποτέ. Το παιδί μας τελείωσε. Μερικοί λένε ότι το φαινόμενο είναι παροδικό. Όλα χάλασαν απ' τη στιγμή που ο πολιτισμός στην Ελλάδα έγινε υπουργείο. Από τότε κάνει κι αυτός ότι κάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι: απεργεί. . . Στην οδό Σόλωνος, όπου μένω, μπορώ να έχω μια συνολική εικόνα του πράγματος. Εκεί απεργεί και το οξυγόνο. Είναι τόσο το νέφος, που δε βλέπεις το νέφος. Κάθε πρωί που λέω καλημέρα στην κόρη μου, αυτή μου γαβγίζει. Ύστερα καταλαβαίνω το λάθος μου. Δεν είπα καλημέρα στην κόρη μου - είπα καλημέρα στο σκύλο μου. Όλοι γαβγίζουν στην Ελλάδα. Είναι το εθνικό μας χάρισμα. Ίσως καθιερωθεί μια μέρα και το γάβγισμα στα σχολεία - φτάνει βέβαια να βρεθεί το μονοτονικό γάβγισμα. Το 2000 θα έχουμε εκλογές. Εκεί θα χορτάσουμε πράμα. Θα γαβγίζουν στη Βουλή, θα γαβγίζουν στα γήπεδα, θα γαβγίζουν στην Ιερά Σύνοδο, θα γαβγίζουν στα μπαλκόνια, θα γαβγίζουν κάτω απ' τα μπαλκόνια, θα γαβγίζουν γύρω απ' τα μπαλκόνια. Μόνο οι σκύλοι δεν θα γαβγίζουν πια. Αυτοί όσο γάβγισαν γάβγισαν. Δεν μπορεί να γαβγίζει ο καθένας στον τόπο αυτό. Γαβγίσαμε εντελώς. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)