Ένα οδοιπορικό που δεν είναι "τουριστικές εντυπώσεις", αλλά μια καταγραφή των αισθημάτων του "Έλληνα ταξιδιώτη που έφτανε στην Ιταλία ένα φθινόπωρο ύστερα από τον δεύτερο Μεγάλο Πόλεμο", και κάτι πέρα από αυτό: η αναζήτηση των ίδιων των ανθρώπων που έζησαν μέσα στα μεγαλόπρεπα κτίρια. Το βλέμμα του συγγραφέα σταματάει στα αγάλματα που στέκουν στις πλατείες τραυματισμένα όχι από το χρόνο, αλλά από κάποια βόμβα του πολέμου. Η σπαρακτική κραυγή ενός τρελού ταράζει τη γαλήνη του τοπίου του Άρνου, εκεί που περιδιάβαζε ο Μιχαήλ Άγγελος και ένα κοριτσάκι μ' ένα λευκό πουλί λέει στους περαστικούς τη μοίρα τους, σε κάποιο λιμάνι.
Το βιβλίο μιλάει "μόνο του", γράφει ο συγγραφέας στον πρόλογό του, "για τη γη, για την τέχνη, για την ομορφιά. Για τη μνήμη του Ελληνικού Μεγαλείου, που κάποτε έφτασε ίσαμε τη γη αυτή της Ιταλίας στην ώρα της Magna Graecia".
Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε στο Αϊβαλί το 1904. Στην Ελλάδα ήρθε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και αναδείχθηκε σ' έναν από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της γενιάς του. Το 1957 έγινε Ακαδημαϊκός. Πέθανε στην Αθήνα το 1973. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)