Στο έργο "ΤΟ ΚΑΚΕΚΤΥΠΟ" κεντρικός ήρωας είναι το άτομο που υποσυνείδητα οδηγείται από ένα ισχυρό πρότυπο εδώ του αγωνιστή πατέρα του οποίου η προσωπικότητα έχει σφραγίσει την παιδική του ηλικία. Τείνει να εξομοιωθεί με κείνον στρατεύοντας πολιτικά τον εαυτό του στον ίδιο χώρο που έδρασε, καταξιώθηκε και θυσιάστηκε εκείνος.
Όμως οι συνέπειες μιας πολιτικής δολοφονίας που διατάχτηκε να εκτελέσει αποκαλύπτουν τα όρια της ψυχικής αντοχής που διαθέτει.
Αποφυλακίζεται με πλήθος ψυχολογικά προβλήματα που πολλαπλασιάζονται και ισχυροποιούνται με τις δυσκολίες που συνεπάγεται ο βιοπορισμός, η προσπάθεια για κοινωνική προσαρμογή, και, καθοριστικά, το "στίγμα" του φονιά.
Τελικά, η διαταραγμένη εσωτερική του ισορροπία γίνεται το φιτίλι για συνεχείς οικογενειακές εκρήξεις, που οδηγούν μέχρι την αποξένωση. Η διατάραξη των σχέσεών του με τον έφηβο γιο του είναι το αποκορύφωμα. Ωριμασμένος αρνητικά, ο νέος, απαρνούμενος τα πρότυπα, καταφεύγει στην αυτοκτονία.
Με την εξέλιξη, αποκορύφωση και έκβαση των γεγονότων, ψυχογραφείται πειστικά το άτομο που ανέλαβε να παίξει ρόλο δυνατότερο από την ψυχική του αντοχή και ξένο προς την ιδιοσυγκρασία του. (Ευθυμία Παπασπύρου, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)