Το έργο του ΑΤΤΙΚ, αν είχαμε σ' αυτόν τον τόπο κοινωνιολογική έρευνα της προκοπής, θα μπορούσε να γίνει ο ενδείκτης για πολλά από τα κοινωνικά μας φαινόμενα.
Όσο κι αν ηχεί παράξενα το παραπάνω, αν το καλοσκεφτεί κανείς, θα ομολογήσει πως ο έλληνας είναι δυνατόν να ερμηνευτεί ολοκληρωτικά, ολόπλευρα και σε βάθος όχι ακριβώς από το έργο του ΑΤΤΙΚ, όσο από τις παραμέτρους που το προκάλεσαν ή το εφώτισαν.
Εξηγούμαι.
Ο ΑΤΤΙΚ προέρχεται από τη γενναία μήτρα του παροικιακού Ελληνισμού έρχεται από τις "θάλασσες του Πρωτέα" έλληνας από κείνους που χρειάστηκε να εξαγοράζουν ακριβά την Αλεξανδρινή τους καταγωγή. Οι έλληνες της διασποράς έχουν το "σύνδρομο του Γόρδιου", ας μου επιτραπεί να το ονομάσω. Εκείνη η σπαθιά στον κόμπο του Αλέξανδρου καθόρισε τη μοίρα εκατομμυρίων επιγόνων. Τόλμη, τύχη, επίνοια, ανοιχτό μυαλό, ανοχή, προσαρμοστικές ικανότητες.
Ο ΑΤΤΙΚ έχει τα γνωρίσματα του "ιθαγενούς κοσμοπολίτη", όπως τα είχε ο Καβάφης, ο Αβέρωφ, ο Συγγρός, ο Μπενάκης.
Οι μουσικές του σπουδές είναι ευρωπαϊκές και ιδιαίτερα γαλλικές αυτό σημαίνει πως μετέχει στην κοσμογονία της μουσικής στις αρχές του αιώνα και ότι ανθίζει ως συνθέτης μέσα στους ανοιχτούς, τολμηρούς, επαναστατικούς ορίζοντες του Παρισιού κι όχι στις σκοτεινές ακαδημίες του Βερολίνου ή στις μουσικές φασκιές των Εθνικών Σχολών. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)