Οι άλλοι τον θεωρούν πετυχημένο συγγραφέα, όμως εκείνος πάντα αναρωτιέται πόσο πραγματική είναι η πραγματικότητα που ψηλαφεί, κι αυτή η αμφιβολία τον κάνει να πιστεύει ότι οι ήρωες του θα ήταν αυθεντικοί μόνο αν θα μπορούσε να εισχωρήσει στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής. Ώσπου μια μέρα, κάτω από παράξενες συνθήκες, ανακαλύπτει ότι το άπιαστο όνειρο του έχει υλοποιηθεί. Και τότε αρχίζει ένας τρελός χορός εικόνων που συμπροβάλλονται και γεγονότων που αναταξινομούνται αποκτώντας άλλο νόημα. Ο χρόνος έχει διαλυθεί και από τις καρδιές βγαίνουν στο φως οι καταχωνιασμένες επιθυμίες και μεταμέλειες, τα κρυφά μίση και πάθη, οι ανομολόγητοι καημοί. Τα πρόσωπα, που με τον ένα τρόπο ή τον άλλον έχουν δεθεί μαζί του, φανερώνου στον συγγραφέα έναν καινούριο εαυτό τους. Η Ναυσικά, ο Αντρέας, η Δόμνα, η Αγνή, ο Στέφανος, ο Σπύρος, ο Αντώνης, η Μαγδαληνή, η Λίζα και ο ίδιος ο συγγραφέας, ζουν σε δύο κόσμους: στον γνωστό, της καθημερινότητας, και σε έναν σιωπηλό, αποκλειστικά δικό τους.