Στην έκδοση αυτή, πρώτη των Βατράχων και των Εκκλησιαζουσών, δεύτερη της Λυσιστράτης, ξανακοίταξα τα κείμενα με νηφαλιότητα ανάλογη προς τη χρονική απόσταση που τα χωρίζει από τη μέθη της δουλειάς και την παραζάλη των παραστάσεων, κι έκανα ορισμένες διορθώσεις. Οι περισσότερες αφορούν τη Λυσιστράτη, που έρχεται χρονολογικά πρώτη. Ήταν άλλωστε και η πρώτη μου απόπειρα να μεταφέρω αρχαίο δράμα στο σύγχρονο ιδίωμα. Επί πλέον, ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου, ήταν απελπιστικά περιορισμένος για ένα τέτοιο εγχείρημα, κάτι που ισχύει και για τις άλλες δύο κωμωδίες του παρόντος τόμου. Το αναφέρω, επειδή ανάμεσα σ' άλλα κατηγορήθηκα και για "αμέθοδη εργασία". Αλλά πόσο μεθοδικός μπορεί να είναι κανείς όταν του δίνουν αναπάντεχα μια παραγγελία με την απαίτηση να την εκτελέσει μέσα σε δυο μήνες, κι ένα μήνα αργότερα του ζητάνε πιεστικά "όσο έχει κάνει" για ν' αρχίσει ο θίασος δοκιμές; (...)(πρόλογος Κώστα Ταχτσή).