Ο ποιητής, που πολλοί τον πίστευαν άπιαστη σκιά, ήθελε να ξαναπάρει τη θέση του στην ιστορία ως άνθρωπος με σάρκα και οστά. Το ποίημά του, ξεσκισμένο και κομματιασμένο από τις επίμονες ερευνητικές προσπάθειες ενός και παραπάνω αιώνα, ζητούσε να του ξαναδώσουμε την ολοκληρωμένη μορφή του στο πλαίσιο των ειδικών συνθηκών που κυβερνούσαν την τέχνη των αρχαίων ραψωδών, και τότε να το καταλάβουμε ως αυτοδύναμο βλαστάρι του αιώνα του. Γιατί το ποίημα αυτό είναι ποίηση με την υψηλότερη έννοια: μέσα του συμπυκνώθηκε σε λόγο μια τεράστια πραγματικότητα. Η αναμφισβήτητη μοναδικότητά του αποτελεί και μυστικό της επιβίωσής του σε πάντα ανανεωμένη μορφή. Με το ποίημα αυτό μίλησε πρώτη φορά η Ευρώπη. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)