Συνέβη...
Δύο φιγούρες, αγκιστρωμένες η μία στην άλλη, περιδιαβάζουν στα μονοπάτια του δάσους. Οι φλόγες τριγύρω τους κατακαίνε τα δέντρα και πυρώνουν τα ανείπωτα μυστικά που βρίσκονται θαμμένα κάτω από σωρούς φύλλων. Ώσπου οι σταγόνες της βροχής ενώνονται με τα δάκρυά τους· παιδικά δάκρυα για τη χαμένη τους αθωότητα· για τα σπέρματα του μίσους που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή τους. Τα κοριτσάκια παίζουν με τα σπίρτα πάνω στα λερωμένα στρώματα και με τα μάτια ορθάνοιχτα ψάχνουν τον τρόμο μέσα στο παλιό, γνώριμο πηγάδι με τους δαίμονες· δαίμονες που ζωντανεύει στα όνειρά τους, ο κύριος Π.
Συμβαίνει...
Η βελόνα καρφώνεται στο πιο ευαίσθητο σημείο του που είναι πλασμένο για να απολαμβάνει τον έρωτα. Ποιος τον αυνανίζει τόσες ώρες προκαλώντας τους επίπονους οργασμούς; Τι παιχνίδια παίζει η μοίρα κάτω από τα σεντόνια του πάθους; Ο χρόνος χάνει το ρυθμό του, ενώ το κορμί του σπαρταρά. Η ερωτική του συνείδηση είναι καταγραμμένη σ' ένα ημερολόγιο και αφήνει το αποτύπωμά της στους επικίνδυνους δρόμους ενός σκληρού αστυνόμου και μιας φιλόδοξης εγκηματολόγου.
Υποψίες, Λύτρωση, Δικαίωση... Το σπέρμα του τέλους επιστρέφει στη μήτρα του...